نمک شوینده

بکار بردن یک الکترولیت مثل نمک شوینده در صنایع ساخت شوینده، رایج است.

الکترولیت ماده ای است که در محیط آبی بطور کامل تفکیک می شود. حاصل این تفکیک، اجزایی با بار الکتریکی است. هنگام افزودن الكترولیت به محیط حاوی سورفکتانت،یون های  مخالف، در کنار سرهای آبدوست سورفکتانت قرار می گیرند. این امر، دانسیته بار الکتریکی را كاهش مي دهد. با کاهش چگالی بار، مونومرها به راحتی خود را به میسل های محیط تحمیل می کنند.

باید الکترولیتی استفاده شود که یون مخالف آن با یون مخالف سر سورفکتانت یکسان باشد. برای مثال:

• برای سورفکتانت سدیم لوریل سولفات از نمک شوینده استفاده شود
• برای آمونیوم لوریل سولفات است از نمک آمونیوم استفاده شود.

بخشی از الکترولیت اضافه شده،درگیر واکنش جایگزینی یون مخالف سورفکتانت آزاد محیط می شوند. این امر موجب افزایش میزان مصرف الکترولیت در محصول می شود.

الکترولیت شوینده:

در مرحله افزایش الکترولیت، روند افزایش ویسکوزیته با اضافه کردن الکترولیت، دارای مقداری بهینه است. پس از رسیدن به این میزان، با افزایش الکترولیت بیشتر، ویسکوزیته محصول می شکند. با افزایش الکترولیت و تغییر شکل میسل ها از شکل کروی به استوانه ای، یک جهش چشمگیر در ویسکوزیته اتفاق می افتد. بعد از آن، شوینده کم کم به سمت ژل شدن متمایل میشود. علت آن را می توان چند لایه ای شدن میسل ها دانست. در تعریفی بهتر، اضافه شدن بیش ازحد یونها به محیط، واکنش تعادلی یونی شدن سر سورفکتانت را وادار به برگشت کرده و لذا سورفکتانت از داخل محیط پس زده می شود. حال با این توضیح، عملکرد سورفکتانت های آمفوتریک به عنوان سورفکتانت کمکی در شوینده ها که علاوه بر پایداری کف، باعث ویسکوز شدن شوینده ها نیز می شوند، قابل درک خواهد بود.