نمک ها از منابع مختلفی ممکن است استخراج شوند. یکی از منابع استخراج نمک دریاها، اقیانوس‌ها و دریاچه‌های نمک است. نمکی که از این منابع به دست می‌آید را نمک خوراکی دریایی می‌نامند. در این نوشتار به بررسی این نوع نمک و مزایا و معایب استفاده از آن می‌پردازیم.
روش استخراج نمک خوراکی دریایی
به منظور به دست آوردن نمک خوراکی دریایی، آب دریاچه وارد آبگیرهای کم عمق تری می شود. آب در طول ماه ها تحت تأثیر نور خورشید، گرما و باد، تبخیر شده و در طی این فعل و انفعالات، نمک آبی یا نمک دریا ایجاد می‌شود. پس از خشک شدن طبیعی، نمک خوراکی دریایی برای مصرف آماده است.
تفاوت نمک معمولی و نمک دریایی
نمک خوراکی دریایی با نمکی که ما استفاده می‌کنیم از لحاظ تغذیه‌ای هیچ تفاوتی ندارند. تنها فرق آنها در این است كه کریستال‌های نمک دریایی درشت‌تر است و در برخی غذاها سبب ارتقای کیفیت آن می‌شود. به عنوان نمونه در برخی نان‌ها و شیرینی‌‌ها اضافه کردن نمک خوراکی دریایی، سبب قوام بهتر و حتی تردی بیشتر می‌شود و کیفیت را بالا می‌برد. از لحاظ تغذیه‌ای، تفاوتی با نمک خوراکی تصفیه شده یددار ندارد و ماده اصلی تشکیل‌دهنده آنها سدیم و کلراید است. بنابراین، باید همان نکاتی که در مورد نمک معمولی رعایت می‌کنیم، در مورد نمك خوراکی دریایی نیز در نظر بگیریم
نمک دریایی به شکل بلور یا پرک های بزرگ ممکن است باعث شوند شما نمک بیشتری بخورید. از آنجا که این نوع نمک دارای املاح معدنی دیگری غیر از ترکیب اصلی نمک است، زیاده‌روی در مصرف آن می‌تواند مضرات بیشتری در پی داشته باشد.
تأمین ید با نمک تصفیه یا نمک خوراکی دریایی ؟
تفاوت عمده نمک تصفیه شده و نمک دریایی در محتوای ید آنها می‌باشد. نمک خوراکی تصفیه شده معمولي، اصولا با ید، غنی‌‌سازی می‌شود. یک چهارم قاشق چای‌‌خوری از آن، حدود 50 درصد نیاز روزانه بزرگسالان به ید یعنی 150 میکروگرم ید را فراهم می‌‌کند. نمک‌های خاص مانند نمک خوراکی دریایی، غنی شده نیستند. نمک غنی شده با ید، تنها منبع دریافت این ماده معدنی نیست. ماهی، فراورده های لبنی، نان و سایر فراورده های غلات و تخم مرغ نیز به بدن ید می‌‌رسانند. زنان باردار و شیرده نیاز به دریافت میزان ید بیشتری دارند. افراد مطلقا گیاهخوار نیز در معرض خطر هستند زیرا بسیاری از غنی ترین منابع ید، منشا حیوانی دارند.
گروهی از افراد گمان می‌کنند با مصرف نمک خوراکی دریایی می‌توانند ید مورد نیاز بدن خود را تأمین کنند. این تصور از آنجا منشأ می‌گیرد که بخشی از ید مورد نیاز بدن با مصرف ماهی و آبزیان تأمین می‌گردد. اما بر اساس نتایج پژوهشها، نمک خوراکی دریایی شامل املاح معدنی مختلفی است که ید در این میان سهم بسیار ناچیزی دارد. بنابراین، مصرف نمک خوراکی دریایی نمی‌تواند نیاز بدن به ید را تأمین کند (منبع).