تاریخ استفاده از نمک برای نگهداری مواد غذایی به هزاران سال قبل از میلاد مسیح برمی‌گردد. امری که به مصریان باستان نسبت میدهند. مردمانی باهوش و درایت که پی برده بودند با بکارگیری نمک می‌توانند گوشت‌ حیوانات شکاری در تابستان را برای فصول سرد سال هم نگهدارند و بخورند. امروزه نمک سود کردن همچنان روشی مفید جهت نگهداری طولانی مدت گوشت، سبزیجات و پنیر محسوب می‌شود.

تاریخچه استفاده از نمک برای نگهداری مواد غذایی

مصریان باستان نخستین مردمانی بودند که دریافتند گوشت حیوانات شکاری با خواباندن در نمک ماندگاری زیادی خواهد داشت.  حتی آیین مرسوم آن‌ها برای حفظ اجساد مردگان خود یعنی مومیایی کردن نیز بر همین مبنا شکل گرفت. چینیان و رومیان باستان از دیگر مللی بودند که از نمک برای نگهداری مواد غذایی گوشتی جهت استفاده در فصول سرد سال بهره می‌بردند. وایکینگ‌ها  نیز که جزو ادامه‌ دهندگان این راه بودند. آن ها با سفرهای دریایی خود، ساکنان قاره اروپا همچون سوئد، فرانسه و آلمان کنونی را نیز با طعم ماهی‌های نمک سود آشنا کردند. بعدها آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها هم به دیگر طرفداران این سبک حفظ غذاهای گوشتی پیوستند. امروزه، بیشترین آمار مربوط به مصرف گوشت و ماهی نمک سود مربوط به مردمان آفریقای شمالی، مناطق جنوبی چین و نواحی اطراف اقیانوس منجمد شمالی است.

رمز و راز نمک در حفظ طولانی مدت مواد غذایی

مسلما مردمان دوران باستان و قرون وسطی اطلاعی از دلیل واقعی تأثیرگذاری استفاده از نمک برای نگهداری مواد غذایی نداشتند. دلیلی هرچند ساده ولی علمی که امروزه همه ما آن را پذیرفته ایم. میکروارگانیسم‌هایی همچون انواع قارچ‌ها و باکتری‌ها برای ادامه حیات خود نیازمند مواد مغذی هستند که در غذاهایی مانند گوشت و سبزیجات وجود دارند. با قرار دادن این مواد غذایی در محلولی اشباع از نمک، پدیده اسمز رخ می دهد. اسمز باعث جذب آب بدن این موجودات و در نتیجه مرگشان می شود. به این ترتیب مانع از فساد غذاها می‌گردد. گفتنیست که نمک سود کردن را چنانچه در مورد میوه‌ها و سبزیجات به کار ببریم، اصطلاح شور کردن به آن می گویند. در این فرآیند غلظت بیش از 20 درصدی محلول نمک، توان نابودی هر نوع باکتری را دارد.